Editor Ot Louw is op 21 januari overleden, elf dagen na zijn 75e verjaardag. Aan het einde van 2020 werd Ot Louw opgenomen in het ziekenhuis, kampend met covid-19. Hij studeerde in 1969 in één van de eerste lichtingen af aan de Nederlandse Filmacademie in de specialisaties geluid en montage. Hij monteerde televisieseries, korte fictiefilms, documentaires en speelfilms. Ot Louw werkte met een keur aan regisseurs en aan een grote variëteit aan verhalen. HET GAT VAN NEDERLAND en VAN KOOTEN & DE BIE vormen maar een beperkt aantal markante titels.
Met grote regelmaat werd Ot Louw benaderd door dezelfde regisseurs en producenten. Zo was hij als editor betrokken bij Hans Hylkema’s speelfilms DE MANNETJESMAKER (1983), OEROEG (1993) en de documentaires DE LAATSTE SESSIE (1991) en KID DYNAMITE (2001). Hij monteerde voor Pieter Verhoeff VAN GELUK GESPROKEN (1987) en DE ZONDAGSJONGEN (1991), naar het boek van Cherry Duyns. Cherry Duyns regisseerde de Gouden Kalf winnaar DE WORDING (1988), gemonteerd door Ot Louw.
Shooting Star Filmcompany bleek door de jaren heen een vaste partner met de door Maria Peters geregisseerde DE TASJESDIEF (1995), KRUIMELTJE (1999), PIETJE BELL (2002), PIETJE BELL II: DE JACHT OP DE TSARENKROON (2003), AFBLIJVEN (2006) en SONNY BOY (2011). Hij monteerde tevens Dave Schrams TIMBOEKTOE (2007), RADELOOS (2008), LOVER OF LOSER (2009), RAZEND (2011) en Hans Pos’ BELLA BETTIEN (2002).
Zijn montagecredit prijkt op de titelrollen van een aantal films van Theo van Gogh, zoals 06 (1994), BLIND DATE (1996), HOE IK MIJN MOEDER VERMOORDDE (1996), DE PIJNBANK (1998) en BABY BLUE (2001), en van Casper Verbrugge’s DE KKKOMEDIANT (1986) en SOMBERMAN’S ACTIE (2000). Met Rita Horst werkte Ot Louw aan ROMEO (1990), de serie DE DALTONS (1999-2000) en IEP! (2010). Een bijzondere vermelding verdient ook MET DE FIETS NAAR HOLLYWOOD (1993) , de documentaire van Robbe de Hert en Willem Thijssen over 35 jaar film in Nederland en waarom makers hun heil in het buitenland zochten. Uit ruim 30 uur materiaal smeedde Ot Louw een documentaire van twee uur vol boeiende en openhartige verhalen.
Ot Louw wilde van geen pensioenleeftijd weten en monteerde flink door na zijn 65e . Dit betroffen films van Steven de Jong, zoals STUK! (2014) en SPAAK (2017) en FATAAL (2017) van Jesse Bleekemolen. Ook nam hij de montage van de documentaires van Cindy Kerseborn op zich: FRANK MARTINUS ARION (2014) en ASTRID ROEMER: DE WERELD HEEFT GEZICHT VERLOREN (2015). Voor Jan Doense monteerde Ot Louw CHEESEHEAD BLUES in 2014 en Ot Louw maakte samen met zoon Erik een re-cut van de film in 2019.
Hij bleef hij zijn liefde voor montage combineren met zijn liefde voor postzegels en bier. Het woord bierconnaisseur is op hem als geen ander van toepassing: hij proefde en verzamelde daarnaast ruim 16.000 etiketten van speciaalbiertjes, die hij voor het eerst ontdekte in 1965, het jaar waarin hij aan de Nederlandse Filmacademie ging studeren. Hij was tot op het laatst actief op Facebook en deelde daar ook zijn mening over het enkele biertje dat hij in het ziekenhuis nog keurde.
In 1992 werd aan Ot Louw het Gouden Kalf uitgereikt in het kader van de Vakprijs Montage. In 2009 werd hij op het Nederlands Film Festival tot erelid benoemd van de NBF vanwege zijn bijzondere en grote betekenis voor de Nederlandse film en televisie. Producties die Ot Louw monteerde, werden vaak genomineerd en vielen meermaals in de prijzen in binnen- en buitenland. Mensen waarmee Ot Louw werkte, prezen en prijzen hem vanwege zijn rust, optimisme, humor en groot verstand van zaken.
Op Facebook werd zijn afscheidsgroet aan vrienden, oud-collega’s, dierenliefhebbers, filatelisten en, zoals Ot Louw het noemde, ‘het nodige andere gespuis’ geplaatst: https://www.facebook.com/597442313/videos/10157801627217314/
[caption id="attachment_112901" align="alignleft" width="205"]
OT LOUWKalverliefde 1998
Foto Felix Kalkman[/caption]
