Ook in dit door COVID-19 geplaagd jaar zijn er prachtige televisieproducties en eigenzinnige korte films uitgekomen. De films die jaarlijks worden gemaakt in het kader van Kort! en De Straat (de vroegere One Night Stands) waren door COVID-19 helaas niet op tijd klaar en dingen dan ook niet mee in de competitie. Desalniettemin was er voor de jury ook dit jaar weer genoeg te genieten. Zowel de selectie aan korte films als aan televisiedrama was zeer divers: van kleuterserie tot keiharde crime tot drama in het verzorgingstehuis, animatie en live-action, experimenteel, hedendaags en historisch drama. En dat dan weer in alle mogelijke combinaties. Hoewel deze diversiteit het de jury moeilijk maakte, deed het de jury ook goed dat er zo’n breed palet was om uit te kunnen nomineren.
Beste Korte film
Marlon Brando
van Vincent Tilanus, geproduceerd door Room for Film
Met losse streken schildert Marlon Brando van Vincent Tilanus het verhaal van een hechte vriendschap van Cas en Naomi, beiden openlijk queer, in de laatste maanden van school. Na hun examen wil Naomi de stad uit terwijl Cas niets wil veranderen. We zien hun vriendschap, hun eindexamen, het afscheid en hoe ze op eigen benen proberen te staan om uiteindelijk hun eigen weg te kunnen gaan. De herkenbaarheid van het verhaal, de soepelheid van de vertelling en de chemie tussen de acteurs maken indruk.
See Me
van Patty Stenger en Yvonne Kroese, geproduceerd door Family Affair
See Me pakt de kijker meteen beet met het claustrofobische perspectief van een klein meisje dat op een feestje, tevergeefs, de aandacht zoekt van haar moeder. We zien het feestje zoals het meisje het ziet: schoenen, broeken en rokken. Vooral de rok van haar moeder waar ze graag in zou verdwijnen maar waar ze door haar moeder steeds weer wordt uitgevist. Toch geeft het meisje niet op en gaat het op onderzoek uit. Dit eenvoudige en herkenbare gegeven weten Patty Stenger en Yvonne Kroese zo knap uit te werken dat de kijker van begin tot einde in spanning toekijkt.
Watamula
van Kevin Osepa, geproduceerd door Recent
Het op Curaçao gedraaide Watamula weet de kijker direct te verrassen, zowel wat toon als vertelling betreft. Vanaf het eerste shot waarin de hoofdpersoon uit het water oprijst, roept het vragen op. Waar zijn we, wat gebeurt er, en waarom? De magisch-realistische film roept deze vragen op zonder deze meteen te willen beantwoorden. Het geeft de kijker het gevoel bij een intieme reis te mogen zijn met René, de charismatische hoofdpersoon van de film, die op zoek is naar de plek van zijn geboorte. De eigenheid van de film en van de acteurs maken nu al nieuwsgierig naar volgende producties van Kevin Osepa.
Beste Televisiedrama
Mocro Maffia 2
geregisseerd door Mustafa Duygulu en Victor D. Ponten, geschreven door Oscar van Woensel, Ashar Medina, Achmed Akkabi, geproduceerd door Fiction Valley voor Videoland
Het enthousiasme van het ensemble van de acteurs, de geloofwaardige duistere arena en de geloofwaardigheid in taal en spel van de acteurs valt in Mocro Maffia 2 opnieuw op. De serie duikt diep in de Amsterdams drugshandel zonder deze te verheerlijken. De serie toont het vele geweld en doodslag in het milieu, vanuit de daders én vanuit de familie rond de daders, die er sterk onder lijden. De serie is fris in cast en keuzes en heeft daarmee, terecht, een grote groep trouwe kijkers aan zich weten te binden.
Red Light
geregisseerd door Wouter Bouvijn & Anke Blondé, geschreven door Esther Gerritsen, Frank Ketelaar, Christophe Dirickx, Halina Reijn, geproduceerd door Hollands Licht EyeworksBe
De jury werd direct meegevoerd in deze vertelling over drie vrouwen wiens levens elkaar kruisen in de context van een hard en rauw crimineel milieu in Antwerpen. Het sterke en precieze scenario geeft de acteurs alle ruimte om te kunnen schitteren. Wat ze ook doen. In alle vakdisciplines is te voelen dat er uitputtend is nagedacht hoe de wereld van vrouwenhandel en prostitutie te benaderen. Dat het nu eindelijk eens gebeurt vanuit een serieus vrouwelijk perspectief voelt voor de jury als een verademing.
TreurTeevee 2
geregisseerd door Joost van Hezik, geschreven door Ellen Parren, Jan-Paul Buijs, Peter van Rooijen, geproduceerd door Pupkin
Vier afleveringen. Zo lang is een seizoen van TreurTeeVee. En dat vindt de jury veel te weinig. Want er is genoten van het vreemde en prachtig vormgegeven stadje Yolandia met zijn inwoners dat geschetst wordt in deze serie. Het is niet makkelijk onder woorden te brengen waar het over gaat: er is de talkshowhost Kaak, de psychotherapeut Yolanda en de burgerman Uusbief. En er zijn steeds nieuwe personages zoals een talentloze tiener of een slagersdochter die bang is voor de dood. Door op ingenieuze wijze hun absurdistische verhalen door elkaar te vlechten, weet TreurTeeVee filosofische vragen op te roepen over grote thema’s als de liefde en de dood en zet daarmee de kijker consequent aan het denken.
Beste Actrice Televisiedrama
Carice van Houten
voor haar rol als Sylvia in Red Light
Gewaagde keuzes en volle overgave zijn kenmerkend voor het spel van Carice van Houten in de serie Red Light. In haar rol weet ze zich op een sterke manier te verhouden tot de overvloed aan testosteron in deze duistere wereld. Dit uit zich niet alleen in een uiterlijke transformatie, maar ook de toon van haar gelaagde spel vraagt de juiste aandacht. Ze durft de lelijkheid en de ellendige situatie van haar personage openlijk te tonen, zonder dat het ordinair wordt. Zo weet ze de kijker medeplichtig te maken aan het lijden van haar personage, en word je gedwongen om met haar mee te leven.
Halina Reijn
voor haar rol als Esther in Red Light
Zonder direct te weten wat het conflict is, voel je al direct een kwetsbaar geheim dat onder de huid van dit charismatische personage ligt. Halina Reijn is in de serie Red Light spaarzaam met het weggeven van haar karakter, waardoor je constant op het puntje van je stoel zit. Haar ingetogen spel staat nauw in contact met haar grote vermogen om emotioneel te verbinden, waardoor ze in staat is om een karakter neer te zetten dat heel herkenbaar aanvoelt. De spanning die hieruit voortkomt is een aanwinst voordoen elke scène.
Hanna van Vliet
voor haar rol als Anne in ANNE+
Anne wordt door het spel van Hanna van Vliet brutaal, opstandig en sympathiek. In de serie neemt deze actrice je mee op een spannende reis alsof ze niet weet wat de eindbestemming is, maar de rust en aangename energie in haar spel houdt de rol stevig overeind. Het oogt fris en eigen waardoor je haar aan het einde van elke aflevering beter wilt leren kennen. De kwaliteit van deze actrice zit hem in de eerlijkheid van haar keuzes, waardoor ze altijd geloofwaardig is. Ze laat haar medespelers in al hun kracht mee golven op haar overtuigende spel. Je wordt verliefd op Anne, en velen met jou.
Beste Acteur Televisiedrama
Jan-Paul Buijs
voor zijn rol als o.a. Frederik in TreurTeevee 2
In verschillende karakters durft Jan-Paul Buijs zichzelf steeds uit te dagen om extremen op te zoeken. Met een rake dosis fantasie en spelplezier dat van het beeld afspat. Hij houdt je als kijker regelmatig bij de les: sommige momenten zeer innemend, afgewisseld met momenten waar hij in zijn spel geen blad voor de mond neemt. Zonder enige schaamte, met volle overtuiging. Uitvergroot maar nooit karikaturaal. Een gedurfde speelstijl die je niet vaak tegenkomt in Nederlands televisiedrama.
Ramsey Nasr
voor zijn rol als als Ischa Meijer in I.M.
Met veel speelsheid weet Ramsey Nasr de randjes op te zoeken, wat zijn personage zeer kleurrijk en onberekenbaar maakt. Op een knappe manier stort hij zich in de rol van Ischa Meijer zonder schaamte, met honderd procent overtuiging, soms letterlijk en soms figuurlijk op leven en dood. Elke keer wanneer je denkt dat je een ingang hebt tot zijn binnenwereld word je snel op het verkeerde been gezet, waardoor je constant op je hoede bent en nieuwsgierig blijft naar het verloop van zijn personage. Ramsey Nasr toont zijn klasse en lef door voor zijn eigen vertolking van Ischa Meijer te gaan.
Shahine El-Hamus
voor zijn rol als Ralf in Lieve Mama
De keuze voor het goede of het kwade is elke seconde een groot conflict voor zijn karakter, wat de mimiek van deze intelligente acteur op een subtiele en charismatische wijze weet over te brengen. Shahine El-Hamus speelt alsof hij voor deze rol is geboren. Met gemak weet hij de juiste toon te pakken in zijn taal en houding. Hij maakt zijn karakter in zijn gedrag nooit te netjes en ook niet te overdreven rauw. Shahine El-Hamus speelt op een volwassen wijze de rol van een jongere die in de serie nog lang niet volwassen is.