Filosoof Stine Jensen reflecteert op haar bezoek aan de bioscoop in tijden waarin COVID-19 de wereld in zijn greep houdt.
Op 1 juno – een magische datum – ging ik naar de bioscoop. We zaten met zijn vieren in de zaal. Mijn dochter, ik, en acht rijen voor ons nog een moeder met haar kind. De rest durfde niet of had andere prioriteiten: er was een Black Lives Matter demonstratie, de kapper knipte weer, het terras opende haar deuren. Naar de film gaan was geen sinecure: eerst moest je kaarten bestellen, dan bij binnenkomst een uitvoerige vragenlijst over je gezondheid beantwoorden, vervolgens je handen ontsmetten, als een speurtocht de juiste pijlen volgen, en meteen na de film via een pijlenroute weer weg. Ik was zenuwachtig, want er was nog weinig bekend over ventilatiesystemen. Het was alsof we iets gevaarlijks gingen doen: naar de film! Naar de bioscoop gaan voelde alsof je ‘in een film zat’.
Verder lezen? Dit artikel is onderdeel van het extra programma materiaal van NFF Professionals 2020.
