Andy Hill was Vice President of Music Production bij The Walt Disney Studios, precies in de tijd dat de Disney renaissance plaatsvond. Nu is hij een eigen filmopleiding gestart in Sofia, Bulgarije waar componisten vanaf het prille begin samenwerken met filmmakers. Zijn masterclass is het best te omschrijven als een reeks aan uiteenlopende inspirerende voorbeelden.
“Componisten zijn als honden die graag samenhangen, terwijl filmmakers de katten zijn.” Aan het woord is Andy Hill, een man uit de muziek die naar eigen zeggen de wereld van de filmmakers in is gesleept. Hij heeft van alles gedaan, maakte zelfs muziek voor commercials en kwam bij Disney in een positie die tot zijn komst nog niet bestond. “Mijn baan bij Disney betrof alles dat anderen niet wilden uitvoeren, namelijk met de mensen bezig zijn die echt muziek maken. Dat kwam goed uit, want dat is precies wat ik wilde. Dit was ook de tijd van de Disney renaissance. Disney ging niet naar grote studiocomponisten, maar zocht op Broadway en West End naar nieuw talent. Waarom? Omdat we musicals gingen maken met geanimeerde hoofdpersonen. Die beslissing was het begin van de Disney renaissance.”
Wat Andy Hill naar Utrecht brengt? In de NFF Professionals Masterclass van twee uur gaat hij zijn publiek clips laten zien waarin muziek en beeld volgens hem goed werken. “Ik ben hier niet om over mezelf te praten, maar om jullie te inspireren.”
Hoewel zijn laptop al aangesloten staat, is het alsof hij ‘m ter plekke voor ons openklapt om te beginnen met de beloofde inspiratie. Een moderator is niet nodig, Hill gaat het liefst zelf in de weer.
Expressie vanonder een wit laken
Volgens Hill wordt filmmuziek nog vaak gezien als de bastaardzoon van klassieke muziek en popmuziek. Hij wil graag het tegendeel bewijzen. De eerste clip van zijn masterclass komt uit American Beauty. In de befaamde scène met het dwarrelende plastic zakje kijken twee tieners naar een tv-scherm. Een scène die eindigt met een zoen. Hill: “Deze scène is in mijn opzicht perfect: perfect geregisseerd, perfect geacteerd, mooie score van Thomas Newman. Hoewel de muziek in de rest van de film iets frivools, upbeat jazz-achtigs heeft, staat de muziek in deze scène op zichzelf. Dat plastic zakje heeft iets transcendentaals. Die jongen ontdekt iets over schoonheid dat hij met het meisje naast hem wil delen. Achter al het drama in deze film zit deze ontdekking. De componist moet ons dus hypnotiseren én die zoen op het einde geloofwaardig maken, vooral omdat het om twee nogal terughoudende karakters gaat.”
Wat tussen al Hill’s verhalen door opvalt is zijn desktop. In beeld staan filmposters. Om een nieuw verhaal te beginnen klikt hij op een van de posters zodat er een door hem geselecteerde clip verschijnt. Zo weten we als publiek inmiddels dat elke poster een ander muzikaal verhaal draagt. De enorme hoeveelheid aan posters maakt benieuwd naar alle verhalen. Het maakt ook benieuwd naar wat niet aan bod komt, films als The Matrix, The Wonderful Ice Cream Suit, How to Train Your Dragon. En wat doet bijvoorbeeld die poster van een film met muppet Elmo in de hoofdrol ertussen?
Een ander mooi voorbeeld dat Hill aanhaalt is dat van A Ghost Story, een film met Casey Affleck en Rooney Mara. Muziek van deze film komt van de violist Daniel Hart. Het bijzondere aan deze film is dat Affleck er het spook van zijn personage in speelt, letterlijk voor het grootste deel van de film met een wit laken over zich heen. “Zelfs een goede acteur als Affleck kan niet door een laken heen acteren, en dus moet alle expressie van de muziek komen. Het is een film die op papier als een schoolvoorstelling klinkt, en toch krijgt het de tederheid die geen CGI-spook voor elkaar had gekregen. En bedenk ook hoeveel de muziek moet doen: geen dialoog, geen zichtbare expressie bij het spook, en toch heel expressief door de muziek.”
De redding van The Lion King
In de Q&A na afloop ontkomt Hill er niet aan om toch over zichzelf te spreken. Een van de vragen gaat over The Adventures of Elmo in Grouchland die al opviel tussen al die andere films. De vraagsteller vond de film ook altijd al geweldig en is benieuwd wat Andy Hill er over zou zeggen. Hill: “Dit is geen film die ooit in de canon van beste films ooit zal komen, maar wel eentje die me een Grammy heeft opgeleverd (lacht).”
Natuurlijk kan Hill niet weg zonder iets verteld te hebben over een van zijn grote Disney producties en dus hij wijdt hij, op verzoek, uit over The Lion King:
“Wereldmuziek werd heel populair, muzikanten als Peter Gabriel verspreidden dat. De muzikant Hans Zimmer had een grote voorliefde voor het genre en werd bij de film betrokken. Chairman Jeffrey Katzenberg en andere hooggeplaatsten waren wat sceptisch over Zimmer, maar Hans wist wel te leveren en maakte cool klinkende muziek in de afro pop traditie. Heel laat in de productie zei Katzenberg na het bekijken en luisteren: “Waar is de themamuziek?” Katzenberg wou duidelijk iets heel episch horen, iets voor zijn animated myth.
"We hadden nog maar twee weken. Ik ging snel naar Hans toe en die zei tegen me: “Ik heb niets. Zeg me wat ze willen en ik maak het.”
In een paar uur ben ik toen naar de vinyl store in Hollywood geracet (dit was voor de tijd van Spotify). Het kostte me even om het te vinden, maar toen had ik het voorbeeld dat Zimmer moest hebben: Exodus van componist Ernest Gold, de enige film waar hij een Oscar voor won. Ik wist namelijk al die tijd dat Katzenberg de climax van The Lion King als iets Bijbels zag. En zo geschiedde, Zimmer maakte de muziek razendsnel, . Die muziek hoor je vandaag nog steeds in de film.”
Meer Masterclass verslagen lezen? Lees hier alle verslagen met onder andere Michael Engler, Lee Smith, ACE en Fiona Crombie.
Tekst: Alexander Zwart
