Nog geen negen jaar geleden had niemand in de filmwereld van haar gehoord, laat staan dat ze iets in de filmindustrie had gedaan. Inmiddels heeft de Australische Fiona Crombie een Oscarnominatie op zak. Ze praat over haar werk en visie met landgenoot, collega en vriendin Ruby Mathers tijdens het NFF Professionals Programma.
Waarom wordt production design eigenlijk bijna nooit behandeld in masterclasses? Dé reden voor NFF Professionals Team om dit vak, dat er toch juist voor zorgt hoe realistisch en memorabel een film eruitziet, voor het voetlicht te brengen.
In deze masterclass praat moderator en vriendin Ruby Mathers met Fiona Crombie, dit jaar voor een Oscar genomineerd voor The Favourite. Ter verduidelijking begint Mathers met de vraag hoe Crombie production design zou omschrijven: “De makkelijkste omschrijving is dat wij verantwoordelijk zijn voor alles dat je in beeld ziet, afgezien van de kostuums. Van de pen tot het glaswerk of een auto die voorbijrijdt. Het is allemaal onderdeel van een wereld creëren die de regisseur in beeld wil brengen.”
Omdat ze haar passie vond in set design, meldde ze zich aan voor de National Institute of Dramatic Art. In het theaterleven ontmoette ze vervolgens collega set designer Justin Kurzel en raakte ze betrokken bij de productie van de Australische film Snowtown.
“Deze film was Justin Kurzel’s eerste speelfilm, en ook de eerste film voor iedereen die eraan mee werkte op de cameraman en een acteur na. Ik was verantwoordelijk voor kostuums en production design. De film gaat over een reeks verschrikkelijke, waargebeurde moorden in een stadje dat in een neerwaartse spiraal zit, qua sociale huur en qua misbruik onder de bevolking. Vanwege die armoede en de enorme hoarders (verzamelaars) die we er aan troffen, bestond veel van ons production design uit dingen oppikken langs de snelwegen.”
Mathers neemt het publiek verder mee op een chronologische aanpak door Crombie’s filmcarrière, per titel. Over de productie Macbeth, , vertelde Crombie:
“Dit was een mooie kans om te laten zien dat ik ook historische films kan maken. We filmden in het natste en meest koude seizoen ooit. Achteraf denk ik zelfs dat mijn eigenlijke werk iets te veel was geweest. zoiets meegemaakt.” Ruby Mathews haakte in: “Een groot gedeelte van het werk is klappen weten op te vangen en zonder budget verder te improviseren”, Fiona beaamt dit en dat is zeker in het geval van de productie van Macbeth van belang geweest. “Je moet constant mee kunnen buigen in dit werkveld.”
Het eerste framework voor een film zet ze normaal op met een research consultant. “Hij heeft een database vol gecategoriseerde beelden en laat me van alles zien. Vervolgens gaan we drie weken lang dingen uitwisselen. Zo komen we tot de sleutelbeelden. Uiteindelijk verfijnen we die beelden tot een visie.” Zo ook in het geval van de alom bejubelde The Favourite, al was er meer vrijheid in het proces.
“Ik wilde heel graag werken met regisseur Yorgos Lanthimos, hij heeft een geheel eigen en zekere visie. Deze film was ook een mooie les in niet historisch accuraat hoeven zijn. Inhakend op het script zeiden we bijvoorbeeld tegen Yorgos: ‘je weet dat er nog geen rolstoelen waren in die tijd toch?’ Dat boeide hem nauwelijks, het gaat meer om waar het voor staat in het verhaal. Soms moeten dingen gewoon goed voelen in plaats van precies hoe het in een bepaalde tijd was. In deze film speelde ik vooral met leegte en ruimte en met schaal. Kleine mensen, grote bedden. Qua kleurenpalet werkten we met blauw en wit voor het porselein en veel goud op de bovenverdiepingen. Dat was geen geschreven regel, we merkten gewoon dat dat goed werkte.”
“Ik veeg ook de vloeren van mijn sets. Dat klinkt misschien vreemd, maar naast dat ik gewoon wil dat er niks vuil aan is, is dat mijn manier om grip te krijgen op de ruimte. Zo blijf ik bezig. In The King heb ik bijvoorbeeld de fresco’s aan de muur gemaakt.”
Vanuit het publiek wordt tenslotte gevraagd welke tips Crombie kan geven aan set designers op low budget projecten. Crombie: “Dat verschilt per productie. Ik probeer mee te gaan met wat er is. Weinig geld hebben betekent niet dat je meteen compromissen moet sluiten. Kijk waar je uit kan putten. Dat verschilt per productie. Bij Snowtown haalden we bijvoorbeeld dingen langs de kant van de weg vandaan. Bij Macbeth waren we omringd door hout, eindeloos veel hout, gratis te sprokkelen. Dat soort dingen pasten telkens bij het verhaal en de esthetica van de film.”
Michael Engler (regisseur Downton Abbey) van de NFF Masterclass Regie was tevens aanwezig bij de Masterclass Production Design van Fiona. Benieuwd naar zijn masterclass? Lees hier het verslag. Nog meer Masterclass verslagen lezen? Dat kan Lees hier alle verslagen.
Tekst: Alexander Zwart
