Juryrapporten Korte Documentaire 2022
Juryleden: Bibi Fadlalla, Claire Pijman en Marina Meijer
Juryleden: Bibi Fadlalla, Claire Pijman en Marina Meijer
Housewitz van Oeke Hoogendijk, geproduceerd door Discours Film
In Housewitz zien we de moeder van de regisseur, Lous, die geplaagd wordt door nare herinneringen aan de Tweede Wereldoorlog en als gevolg daarvan al jaren haar huis niet meer durft te verlaten. Ze brengt alleen met haar kat de dagen door, kijkend naar beelden van treinen op televisie. Ondertussen vertelt ze over de angsten die zij aan kamp Westerbork heeft overgehouden. Housewitz is een intieme film, waarin de maker op liefdevolle en indringende wijze het oorlogstrauma van haar moeder voelbaar maakt. Het vakmanschap van de maker zorgt ervoor dat de kijker op een natuurlijke manier wordt meegevoerd in Lous’ binnenwereld, met observerende scènes die stuk voor stuk de kern raken van het trauma waar zij onder gebukt gaat. Slim balancerend tussen Lous’ scherpe humor en haar diepe verdriet, is het een prachtig portret dat de veerkracht van de menselijke geest viert.
In Flow of Words van Eliane Esther Bots, geproduceerd door near/by film
In Flow of Words vertelt op eigenzinnige wijze de verhalen van drie tolken van het Joegoslavië Tribunaal in Den Haag. De tolken vertaalden de schokkende getuigenissen van daders en slachtoffers, zonder ooit hun eigen gevoelens naar voren te laten komen. De regisseur is in deze korte film zelf ook een sublieme vertaalster van haar personages. Het is een prachtige, stilistische verbeelding van de intrinsieke spanning tussen ratio en emotie. Met kale ruimtes en eenzame hotels als decorsetting, creëert zij een verstilde beeldtaal, die de zorgvuldig gekozen woorden van de tolken op gedurfde wijze visualiseert. Zonder enig sentiment of muziek weet zij ons toch te raken. De verstilling werkt soms verstikkend, maar biedt tegelijkertijd ook kracht en hoop voor het urgente werk van deze mensen en hun complexe rol in een rechtvaardige samenleving.
Terwijl het Liefde was van Ditteke Mensink, geproduceerd door Witfilm
Terwijl het liefde was is een oprechte documentaire waarin Eric de Vroedt wordt gevolgd in het maakproces van zijn theatervoorstelling De eeuw van mijn moeder. Al gauw wordt duidelijk dat de band tussen Eric en zijn nu inmiddels overleden moeder niet ‘vanzelfsprekend’ was. Eric heeft zich tegenover haar nooit goed kunnen uitspreken, maar in deze theatervoorstelling doet hij dat wel. Ditteke Mensink legt dit proces op mooie, ambachtelijke wijze vast. Er wordt een duidelijke link gemaakt tussen Erics eigen worstelingen, die van zijn moeder en hun Indische achtergrond. Hierdoor ontstaat een gelaagde vertelling die aan grotere onderwerpen raakt. De Nederlands-Indische geschiedenis heeft voor de tweede en derde generatie Indische Nederlanders traumatische gevolgen gehad wat in deze film op zorgvuldige wijze naar voren komt. Daarmee levert deze film een relevante bijdrage aan erkenning, acceptatie van een vaak onderbelichte bevolkingsgroep. Met Terwijl het liefde was van Ditte Mensink doorbreekt het zwijgen van de Indische Nederlander.
Juryleden: Anne de Clercq, Everon Jackson Hooi, Esther Gerritsen
Dirty Lines van Anna van der Heide, Pieter Bart Korthuis, Thomas Kaan; geschreven door Pieter Bart Korthuis, Franky Ribbens, Tijs van Marle, Lotte Tabbers; geproduceerd door Fiction Valley
Een smeuïg verhaal gedreven door interessante karakters. De personages in Dirty Lines nemen je snel voor zich in, waardoor je met plezier en nieuwsgierigheid blijft kijken. We volgen de vermakelijke geschiedenis van de sekslijnen en zien wat succes met jonge ambitieuze mensen doet. Humoristisch, maar ook tragisch.
Het jaar van Fortuyn van Michiel van Jaarsveld; geschreven door Pieter Bart Korthuis, Nathan Vecht; geproduceerd door Hollands Licht, creative producer: Mark Furstner
Het jaar van Fortuyn weet in een wervelende vertelling een complexe en interessante periode uit de Nederlandse geschiedenis te verbeelden op intelligente wijze. Of je wil of niet, je gaat meeleven met alle spelers in dit drama dat uiteindelijk alleen maar verliezers kent.
Rampvlucht van Lourens Blok en coregisseur Edson de Conceicao geschreven door Michael Leendertse; geproduceerd door Big Blue, creative producers: Fleur Winters en Michael Leendertse
Rampvlucht is een compromisloze tragedie. Een belangrijk verhaal dat ijzersterk wordt verteld. Een drama dat zich zo recent en zo dichtbij huis heeft afgespeeld, dat met deze serie de verdiende aandacht krijgt en de juiste vragen stelt. Was de nasleep en het onderzoek van deze ramp anders geweest als deze zich in Naarden of in het centrum van Amsterdam had voltrokken? Er wordt een schrijnend beeld geschetst van de verschillende bevolkingsgroepen die in onze hoofdstad langs elkaar heen leven.
Juryleden: Anne de Clercq, Everon Jackson Hooi, Esther Gerritsen
Jennifer Hoffman heeft een groot komisch talent. Ze speelt in deze serie met ogenschijnlijk gemak en briljante timing een personage om van te houden.
Thomas Höppener speelt een bij vlagen aandoenlijke jonge journalist met wie je meteen meeleeft. Hij is charmant, onhandig zonder kolderiek te worden - een sympathieke rol, prachtig vertolkt.
Een Indrukwekkende transformatie. Jeroen Spitzenberger speelt Pim Fortuyn als een flamboyante man, die vaak irritant is, maar evengoed amusant. Dan oogt hij weer eenzaam en aangrijpend, dan weer onuitstaanbaar. Een karakter waar je naar wil blijven kijken.
Juryleden: Anne de Clercq, Everon Jackson Hooi, Esther Gerritsen
Ze speelt verfrissend, energiek, humoristisch en aanstekelijk. Ze doet dit zo innemend dat je onmiddellijk met haar op vakantie wil.
Charlie Chan Dagelet speelt met imponerende rust, zelfspot en eigenheid. In haar spel zie je alle keuzes die het personage maakt. Alle innerlijke strijd wordt getoond, waardoor je je ogen niet van haar af kunt houden en volledig met haar meevoelt. Geef die vrouw een hoofdrol.
Jaap Spijkers speelt Wim Kok beter dan Wim Kok zelf. Hij ís de minister-president. Indrukwekkend naturel.
Juryleden: Anne de Clercq, Everon Jackson Hooi, Esther Gerritsen
Diep in de nacht geschreven en geregisseerd door Isis Cabolet; geproduceerd door DOXY
Een aanstekelijke en gedurfde vertelling over een aan huis gekluisterde vrouw die het leven is verleerd. Samen met haar beleef je als kijker een wonderlijke en muzikale nacht, waarin ze haar levenslust hervindt. Je voelt het plezier en de energie van de makers. De beelden hebben een verslavende aantrekkingskracht die je op het puntje van je stoel laat zitten. Heel knap hoe je van het ene naar het andere moment meegesleurd wordt in een kleurrijke fantasiewereld.
It’s Nice in Here geschreven en geregisseerd door Robert-Jonathan Koeyers; geproduceerd door Valk Producties
Belangrijk verhaal, genuanceerd verteld. Realistisch en poëtisch. Met minimale informatie en sobere beelden worden de verschillende levens van de spelers in een noodlotsdrama geschetst.
La Última Ascensión geschreven en geregisseerd door Kevin Osepa; geproduceerd door Smarthouse Films
Een poëtische vertelling over rouw met een subliem gebruik van tekst. Er wordt geen woord te veel gesproken, wat gezegd wordt doet er toe. Het verhaal is helder maar wordt op onconventionele wijze verteld. We zien gewaagd surrealisme om een psychisch proces te verbeelden. Aangrijpend.
Juryleden: Anne de Clercq, Everon Jackson Hooi, Esther Gerritsen
Haar verliefd dronken staren naar een andere dronkaard is even amusant als haar gekijf tegen haar vrienden. De tragiek, de liefde en de liederlijkheid van de stamkroeg, de lelijkheid en de schoonheid van de nacht, het is allemaal zichtbaar in haar gezicht, in haar stem, in haar spel.
Sinem Kavus speelt een krachtige en moedige vrouw, maar de moed en kracht komen haar niet aanwaaien. Sinem Kavus durft kwetsbaarheid te laten zien in een rol die je ook alleen keihard zou kunnen spelen en dat maakt haar een tragische en geloofwaardige held.
Ilke Paddenburg is ontwapenend, naturel en realistisch in al haar bewegingen. Ze heeft iets tragikomisch over zich en is een ongepolijste antiheld naar wie je graag kijkt.