Filmfonds Wildcards Fictie
Dat 2020 een uitzonderlijk afstudeerjaar is geweest, bleek uit de zestien films die dit jaar zijn ingediend voor de Wildcard Fictie. Hoewel een aantal films al gedraaid was voor de lockdown in maart, leken de meesten op eigen wijze te reflecteren op de nieuwe werkelijkheid. Eenzaamheid en het verlangen naar verbinding en geborgenheid bleek een terugkerend thema. Ook weemoed naar wat ooit was, maar nu niet meer bereikbaar is – een verloren liefde, jeugdige onbevangenheid of de herinnering aan ‘thuis’ - voerde de ondertoon in de afstudeerfilms van dit jaar, alsook de behoefte aan troost en de herwaardering van wat echt belangrijk is. Als spiegel van de verwarrende tijd waarin we leven, boden de films van lichting 2020 daarmee een bijzondere inkijk in de zielenroerselen van deze generatie.
Maar er waren twee films waaruit uitzonderlijk talent sprak en waarvan het filmfonds de makers graag wil aanmoedigen met een Wildcard Fictie.
1e winnaar Filmfonds Wildcard Fictie
Af en toe zie je een film die zo origineel is dat je er niet omheen kan. Een film waarbij de kijker op een volledig eigen manier aan de wereld van de maker wordt voorgesteld. Waarin signatuur en ambacht hand in hand gaan, maar waarbij dit de beroering die de film bij de kijker teweegbrengt niet in de weg staat. Een verstuurde pot olijven die het verhaal vertelt van een verloren gastarbeider is maar één van de vele sterke punten in deze film die de schrijnende realiteit neerzet van ontheemden in het moderne Europa. Mede door het vakmanschap, het eigen handschrift en het voelbare respect voor het onderwerp is deze film door de jury geselecteerd als winnaar van de wildcard 2020.
De eerste fictie Wildcard gaat naar: Marina Sulima (Minerva Academie, richting illustratie, animatie en time-based design) voor haar film PARCELPAEDIA.
2e winnaar Filmfonds Wildcard Fictie
Deze enigszins vervreemdende film neemt ons mee in het proces van een jonge vrouw die er álles voor overheeft om haar doel te bereiken. Met een uitstekende cameravoering, sterke casting en trefzekere regie gaan we ogenblikkelijk mee in het universum van de hoofdpersoon. Een universum waarin velen extreme druk ervaren, met fysieke reacties tot gevolg. De eenzaamheid en verbetenheid van de hoofdpersoon om haar doelen te bereiken wordt zo helder ervaren, dat je daardoor echt in het verhaal wordt gezogen. Een uiterst effectief gebruik van monologues interieur en de bijrollen zijn er ook mede debet aan dat de film een eigen toon heeft. De regisseur maakt daarnaast gebruik van zeer krachtige beelden, waarvan er een aantal na afloop zeker nog op het netvlies blijven hangen. ‘Show don’t tell’ is zeker van toepassing bij deze film omdat er met relatief weinig dialoog heel veel duidelijk wordt gemaakt.
De tweede fictie Wildcard gaat naar: Thom Lunshof (Nederlandse Filmacademie) voor zijn film HARMONIA.