De in L.A. gevestigde Turkse regisseur Ayse Altinok kwam naar Utrecht met haar HFM-project OIL. De gevoelige coming of age-film wordt geproduceerd door Raymond Van Der Kaaij en Kirsi Saivosalmi van Revolver Amsterdam. Ook Kinology (Frankrijk) is zojuist aangesloten voor de internationale verkoop. Ayse wordt vertegenwoordigd door UTA Talent Agency voor haar filmwerk en Ridley Scott Creative Amsterdam voor de commerciële inhoud.
In OIL wordt de jonge Kris, zoon van een Rotterdams-Turkse moeder en een Nederlandse vader, naar zijn grootouders in Turkije gestuurd nadat hij een criminele daad heeft begaan. Daar ontmoet hij de verlegen jonge Bora die hem kennis laat maken met het traditionele olieworstelen, een discipline dat wordt bewonderd om zijn hoge mate van mannelijkheid. Maar wanneer Kris ontdekt dat Bora homoseksueel is, wordt hij gedwongen een inherent gevoel van discriminatie te overwinnen om op te komen voor iets dat hij uiteindelijk als juist erkent.
Altinok identificeert zich sterk met de grotendeels gemigreerde Turkse gemeenschap in Nederland, maar beseft wel dat ze een andere route nam dan hen naar het Nederlandse vasteland, waar ze uiteindelijk tien jaar verbleef. De gemeenschap in haar film stamt af van de golf van immigranten die in de jaren zeventig aan de arbeidsbehoeftes van Nederland voldeden. Zij studeerde daarentegen design in Istanbul en kwam naar Amsterdam om zich aan te sluiten bij een toonaangevend bureau.
De beslissing om Kris naar Turkije te sturen is slim, onderstreept Altinok. “Zijn vader is geen geweldig vaderfiguur. Kris zit gevangen tussen goed en slecht, met een moeder die alles bij elkaar probeert te houden om haar zoon alleen groot te brengen. Dat is nogal een taak. Het is meer een straf die zijn moeder hem probeert te geven, zodat hij de wereld vanuit een ander perspectief leert zien. Dat is wat zijn moeder probeert te doen en terwijl hij daar is, zelfs als hij weigert te leren, leert hij duidelijk een hele hoop. De andere jongen (Bora) opent zijn ogen op een moeiteloze manier, en dit hele verhaal gaat over een vriendschap die deuren opent."
Tekst: Nick Cunningham
In OIL wordt de jonge Kris, zoon van een Rotterdams-Turkse moeder en een Nederlandse vader, naar zijn grootouders in Turkije gestuurd nadat hij een criminele daad heeft begaan. Daar ontmoet hij de verlegen jonge Bora die hem kennis laat maken met het traditionele olieworstelen, een discipline dat wordt bewonderd om zijn hoge mate van mannelijkheid. Maar wanneer Kris ontdekt dat Bora homoseksueel is, wordt hij gedwongen een inherent gevoel van discriminatie te overwinnen om op te komen voor iets dat hij uiteindelijk als juist erkent.
Altinok identificeert zich sterk met de grotendeels gemigreerde Turkse gemeenschap in Nederland, maar beseft wel dat ze een andere route nam dan hen naar het Nederlandse vasteland, waar ze uiteindelijk tien jaar verbleef. De gemeenschap in haar film stamt af van de golf van immigranten die in de jaren zeventig aan de arbeidsbehoeftes van Nederland voldeden. Zij studeerde daarentegen design in Istanbul en kwam naar Amsterdam om zich aan te sluiten bij een toonaangevend bureau.
“Toch wilde ik schrijven over een buitenlander zijn en proberen je identiteit te vinden in een vreemd land, wat een veelvoorkomend onderwerp is, al was mijn ervaring anders. Ik wilde het verhaal vertellen van een persoon die vastzit tussen culturen en probeert te achterhalen wie hij is."
De beslissing om Kris naar Turkije te sturen is slim, onderstreept Altinok. “Zijn vader is geen geweldig vaderfiguur. Kris zit gevangen tussen goed en slecht, met een moeder die alles bij elkaar probeert te houden om haar zoon alleen groot te brengen. Dat is nogal een taak. Het is meer een straf die zijn moeder hem probeert te geven, zodat hij de wereld vanuit een ander perspectief leert zien. Dat is wat zijn moeder probeert te doen en terwijl hij daar is, zelfs als hij weigert te leren, leert hij duidelijk een hele hoop. De andere jongen (Bora) opent zijn ogen op een moeiteloze manier, en dit hele verhaal gaat over een vriendschap die deuren opent."
Tekst: Nick Cunningham
