De 7 Gouden Vragen aan.. Willem Bosch & Pieter Kuijpers

1. Wat is voor jou het meest memorabele moment uit je carrière tot nu toe?

Willem:
Meteen een onmogelijke vraag! Toch denk ik nu: hoe we afgelopen jaar midden in een wereldwijde pandemie onze hele draaiplan hebben moeten omgooien, de helft van onze sets in de studio hebben moeten bouwen, en met een gigantisch Corona protocol in werking toch nog een serie hebben kunnen draaien. Een staaltje veerkracht van productie en crew waar ik nog steeds van sta te kijken.

Pieter:
Het moment nét na het laatste shot van Van God Los. De mix tussen euforie, opluchting en instant heimwee overviel me volkomen. Elke keer als ik het laatste shot draai van een project, komt dat gevoel weer even terug. Maar nooit meer zo heftig als die eerste keer.

2. Wat weet niemand over jouw vak?

Willem:
Dat de wereld zit te springen om goede scenarioschrijvers en er ruimte is voor veel meer nieuw en onontdekt talent.

Pieter:
Dat op de set iedereen meer ervaring heeft dan de regisseur.

3. Welk talent uit jouw vakgebied moeten we in de gaten houden?

Willem:
Amira Duynhouwer

Pieter:
Amira Duynhouwer

4. Welk personage uit een van je films zou je willen zijn?

Willem:
Joke, gespeeld door Ria Eimers, in mijn telefilm Hiernamaals.

Pieter:
Ik prijs me gelukkig dat ik geen enkel personage uit mijn films ben.

5. Welke collega nomineer jij voor een Gouden Kalf?

Willem:
Jim Taihuttu en Daria Bukvić.

Pieter:
Zonder twijfel Willem Bosch.

6. Wat is jouw favoriete Nederlandse film?

Willem:
Weer een hele moeilijke! Ik ga denk ik voor Spoorloos of Als Twee Druppels Water.

Pieter:
Ik denk dat ik Het Meisje met het Rode Haar de beste debuutfilm vind. Spetters was de film die ik in mijn jeugd het vaakst zag. Blazen tot Honderd is de film die mij het meest verraste. Kapsalon Romy vind ik de beste film van de laatste jaren. Maar de allerbeste film vind ik De Overval van Paul Rotha uit 1962.

7. Wat is jouw favoriete herinnering aan 41 jaar NFF?

Willem:
Alle edities als filmacademie student toen ik nog nergens bij hoorde en ik mezelf met een geleende smoking in premières probeerde te lullen om daar zoveel mogelijk gratis te drinken op kosten van de producent.

Pieter:
Ik studeerde nog in Utrecht, toen ik met een aantal vrienden zomaar naast Herbert Curiël in de kroeg zat. We kenden hem natuurlijk, maar hij ons niet. Dat weerhield hem er niet van om met ons steeds dieper in het glaasje te kijken. Hij was die avond naar een première geweest van een andere maker en was daar weggevlucht. Hij herhaalde, terwijl hij steeds dronkener werd, de hele nacht de legendarische zin: Did I come all the way from Brussel to see this? Die quote gebruiken we nog steeds met graagte.