De 7 Gouden Vragen aan.. Sherman De Jesus

1. Wat is voor jou het meest memorabele moment uit je carrière tot nu toe?

Het zijn meerdere momenten eigenlijk. Het moment dat producent Cécile van Eijk en ik besloten Memphis op te richten was heel beslissend. Maar ook het diep Wit-Rusland en Oekraïne intrekken, op zoek naar de roots van mijn jeugdvrienden Mark Wiznitzer en Tsale Kirzner voor de film A Shtetl in The Caribbean. We kwamen daar met z’n drieën oog in oog te staan met het onuitsprekelijke kwaad van de Holocaust. De ontmoeting in Harlem met Donna Van Der Zee, de weduwe van James Van Der Zee, was ook memorabel. James Van Der Zee maakte ergens in de jaren twintig in New York een foto van mijn grootvader. En deze foto was aanleiding om voor mijn laatste film The Photograph naar Harlem af te reizen om mijn geschiedenis te onderzoeken en in aanraking te komen met de magie van die plek.

2. Wat weet niemand over jouw vak?

Volgens mij zijn dat twee dingen: niemand weet dat er evenveel versies van een film bestaan als mensen die naar de film gekeken hebben. En niemand weet dat je kan schrijven en plannen zoveel je wilt, maar dat de mooiste momenten in een film van het toeval afhangen.

3. Welk talent uit jouw vakgebied moeten we in de gaten houden?

Alle talenten verdienen het om in de gaten gehouden te worden.

4. Welk personage uit een van je films zou je willen zijn?

De verzetsstrijder Boy Ecury uit Aruba, uit de gelijknamige film geregisseerd door Frans Weisz en geschreven door Arthur Japin. Vanwege zijn moedige strijd tegen de fascisten in de tweede wereldoorlog. Hij stierf met een glimlach op zijn gezicht.

5. Welke collega nomineer jij voor een Gouden Kalf?

Ida Does nomineer ik voor een Gouden Kalf voor haar grote en moedige oeuvre, maar zeer speciaal voor Nieuw Licht – het Rijksmuseum en de Slavernij waarin ze laat zien waarom en hoe het denken over slavernij aan het veranderen is.

6. Wat is jouw favoriete Nederlandse film?

Het zijn er te veel om op te noemen. Maar als ode aan filmpionier Pim de la Parra, ook vanwege de aardverschuiving die de golf van Minimal Movies veroorzaakte, noem ik Wan Pipel een briljante anti-koloniale love story, die bijna uit ons geheugen is gewist maar die een glorieuze comeback aan het maken is sinds de film door Eye is gerestaureerd.

7. Wat is jouw favoriete herinnering aan 41 jaar NFF?

Toen ik in de beginjaren op een vroege ochtend naar het festival terugliep en ontdekte dat feministen ’t Hoogt hadden onder gekalkt. Het was een protest tegen de vertoning van Pentimento van Frans Zwartjes. Ik begreep hun irritatie wel. Ze zijn er uiteindelijk toch in geslaagd de wereld een beetje te veranderen. Kijk alleen maar naar de genderneutrale verkiezing van het Gouden Kalf voor acteerprestatie.