Jury: Marieke van der Pol, Eché Janga en Monique Busman
Over het algemeen was het niveau van de competitie hoog. De dilemma’s van de jury waren daarom groot. Want al die prachtige appels en peren zouden allemaal een Kalf kunnen verdienen. We zagen stralend jong talent, en hogeschool-werk van ervaren makers. Onze Straat blijkt een geweldige kweekvijver, het jeugddrama is eigentijds en innovatief. We mogen er trots op zijn. Iets wat ons opviel bij de dramaseries: miniseries zijn vaak te kort, zodat teveel moet worden verteld in te korte tijd, en series van 8 of meer afleveringen zijn vaak iets te veel uitgesponnen. Producenten en omroepen: durf te kiezen!
Laura Bakker - Heartbeats
Laura Bakker weet in Heartbeats een personage neer te zetten dat zowel kwetsbaar als irritant is. Je leeft met haar mee en ergert je aan haar. Je hoopt dat ze succes krijgt en begint te begrijpen dat dat niet gaat gebeuren. En zij begrijpt het ook. Knap en gedurfd, op het scherpst van de snede gespeeld, laat zij een artistieke en existentiële worsteling zien die voor iedereen herkenbaar zal zijn.
Valentijn Dhaenens - May
De aura van eenzaamheid die Valentijn Dhaenens aan zijn personage weet mee te geven, zorgt ervoor dat je empathie voor hem krijgt. Dat is knap, want hij is een huurmoordenaar die ook nog eens niet kan praten. Dankzij het subtiele spel en de charismatische aanwezigheid van Dhaenens krijgen we zowaar gevoel voor hem. We zien hem worstelen met zijn menselijkheid en langzaam ontdooien. De manier waarop hij naar zijn pasgeboren kind kijkt en ‘May’ uitstoot, één van de weinige klanken die hij kan voortbrengen, is onvergetelijk.
Walt Klink - Neontetra
Sommige acteurs lijk je recht in hun ziel te kunnen kijken. Zo jong als hij is, Walt Klink is zo’n acteur. Ingehouden expressief, intens en invoelbaar zet hij Julian neer, die verscheurd wordt tussen de zorg voor zijn zieke vader en zijn terechte verlangen zijn eigen weg te gaan. Zijn spel zit vol prachtige, specifieke details die een groot gevoel van herkenbaarheid opleveren. Ja, zo doe je dat, tandenpoetsen en dan terloops wegvegen wat je vader heeft gemorst. Erg mooi.
