Heddy Honigmann is afgelopen zaterdag op 70-jarige leeftijd overleden. Zij mag met recht één van de grootste Nederlandse filmmakers ooit, worden genoemd. Eind jaren zeventig van de vorige eeuw, debuteerde zij en sindsdien heeft ze een imposant oeuvre opgebouwd. Naast haar speelfilms, kennen we haar vooral van documentaires zoals Metaal en Melancholie (1994), O Amor Natural (1996), Het ondergronds orkest (1998) en de Gouden Kalf winnende Crazy (1999) en Forever (2006).
Haar werk is wereldwijd bekroond. Ze ontving de spaarzaam uitgereikte Living Legend Award van het IDFA en een oeuvreprijs van het Prins Bernhard Cultuurfonds.
Haar documentaire No Hay Camino beleefde in 2021 zijn première op het NFF. Ze was al geruime tijd ziek, maar dat weerhield haar er niet van door te gaan met films maken: 100UP (2020) en Buddy (2018) kwamen vóór No Hay Camino in de filmtheaters uit. Voor No Hay Camino maakte Heddy Honigmann een reis langs plekken en mensen die voor haar een grote betekenis hadden gehad. Ze keerde terug naar Peru, het land waarin ze opgroeide, sprak met oude vrienden en ontmoette opnieuw de mensen die zij een stem gaf in haar documentaires. Haar familiegeschiedenis en haar oeuvre nemen een belangrijke plaats in de film in.
Het NFF was vereerd dat Heddy Honigmann Master was op de afgelopen editie van het NFF. Ook tijdens haar masterclass wist ze de haar typerende wijsheid en humor als geen ander te verbinden.
