Ga naar inhoud
In het conservatieve Zeeland in de jaren vijftig staat een ongetrouwde moeder er alleen voor. Als ze haar baby in de watersnoodramp uit het oog verliest, schiet een jonge luchtmachtsergeant haar te hulp.
Julia, een achttienjarige Zeeuwse boerendochter, raakt zwanger van haar vriendje Koos, een vissersjongen die zo van dit nieuws schrikt dat hij met de noorderzon vertrekt. Julia staat er helemaal alleen voor in een vijandig dorp. De zwangerschap en de bevalling worden eerst veroordeeld en later genegeerd door haar familie en dorpsgenoten. In de nacht van 31 januari 1953 breken de dijken in Zeeland tijdens een verschrikkelijke februaristorm. De boerderij waar Julia woont, wordt verzwolgen door een zondvloed. Ze komt met haar zoon in het water terecht en wordt - tegen haar wil - gered door de jonge luchtmachtsergeant Aldo. De baby blijft achter in het water. Julia is ontroostbaar en Aldo besluit om haar te helpen haar zoon te vinden. Het is het begin van een lange zoektocht die hen uiteindelijk weer terug zal brengen naar Zeeland en een verdronken, surrealistisch landschap. De kans dat hier een baby overleven kan, is microscopisch klein. Toch krijgt Julia aanwijzingen dat haar zoon nog leeft.

Titel: De Storm
Jaar: 2009
Duur : 1 uur, 35 minuten
Categorie: Speelfilm
Competities: Gouden Kalf Competitie, Hoofdprogramma, Blinden & Slechtzienden
Editie: NFF 2009

Gouden Kalf nominaties

Beste Vrouwelijke Bijrol (2009)
Lottie Hellingman
Beste Production Design (2009)
Hubert Pouille

Andere prijzen

Platina Film (400.000 bezoekers speelfilm) (2009)

NFF Archief

Informatie over deze film, televisie- of interactieve productie bevindt zich in het NFF Archief. In het NFF Archief staat informatie over producties die in de afgelopen festivaledities vertoond zijn. Het NFF beschikt niet over dit materiaal, daarover kun je contact opnemen met de producent, distributeur of omroep. Oudere films zijn soms ook terug te vinden bij Eye Filmmuseum of bij het Nederlands Instituut voor Beeld & Geluid.

Bekijk trailer

Stills

Still
Still
Still
Still
Still