Een experimenteel visueel onderzoek van verre herinneringen, gebaseerd op de poëzie van de grootvader van de filmmaker, van wie ze vervreemd raakte. Een existentiële verkenning van de schoonheid en betekenis van nostalgie en lijden.
Vasilisa Ikryannikova baseerde deze afstudeerfilm op de gedichten van haar grootvader, met wie ze het contact verbrak vanwege hun tegengestelde opvattingen over de oorlog in Oekraïne. Voortkomend uit een diep gevoel van verlangen en pijn, wil deze film een manier bieden om verder te gaan. Een bekentenis van liefde in een wereld die doet denken aan thuis, maar verstoken is van leven. Een naamloos personage begint hier aan een emotionele zelfontdekkingsreis, onder begeleiding van poëzie die voor existentiële verdieping zorgt. Een reis naar de schoonheid en betekenis van nostalgie en lijden.
Credits
Sla credits overBekijk trailer
NFF Archief
Stills
