Sad Beauty

In een zwaar vervuilde wereld beweegt een jonge vrouw tegen een stroom van onverschillige passanten in, om in het natuurhistorisch museum tekeningen te maken van het steeds groter wordende aantal uitgestorven diersoorten. Als een wereldwijde pandemie toeslaat is haar compassie met de natuur geen bescherming tegen een bacteriële infectie. Haar toestand verslechtert, en het lijkt alsof de natuur haar een bericht stuurt via haar hallucinaties. Is de mens gedoemd op zijn plek op te eisen tussen de skeletten van dinosauriërs en oermensen in het museum? En is er troost in de acceptatie van dat lot?