I am the Violin

De Poolse Ida Haendel (1924) is een meesterviolist van de generatie van Yehudi Menuhin en Isaac Stern. Vanaf het moment dat ze als driejarige de viool van haar oudere zus oppakte en, naar eigen zeggen, direct kon spelen, stond haar leven in het teken van dat instrument. Regisseur Paul Cohen volgt en interviewt Haendel, die nog altijd wereldwijd optreedt. Hij vermengt opnamen van repetities en optredens met archiefbeelden, oude foto's en interviews met betrokkenen, onder wie Haendels vroegere vioollerares. Hij filmt Haendel in haar huis, waar ze alleen woont met haar hondje. Ze spreekt ook over haar privé leven, haar onvoorwaardelijke liefde voor haar vader, haar onbeantwoorde liefde voor dirigent Sergiu Celibidache en over ouder worden. Als haar Stradivarius een slechte toon maakt, vertelt ze de reparateur over haar vrees dat het publiek het aan haar leeftijd zal wijten. `Ik weet dat mensen op fouten zitten te wachten.' Maar ondanks enige rancune tegenover nieuwe, mindere violisten die haar plaats innemen, helpt ze zoeken naar jong talent.