Ga naar inhoud
Toen Nederland in 1940 capituleerde, pleegde Menno ter Braak zelfmoord: de antifascist kon niet leven onder een naziregime. Zo staat het in de geschiedenisboeken. Maar was er wel sprake van zelfmoord?
Toen Nederland in 1940 capituleerde, pleegde schrijver, essayist en (film)criticus Menno ter Braak zelfmoord; de onverzettelijke antifascist kon niet leven onder een naziregime. Zo staat het in de geschiedenisboeken. Maar was er eigenlijk geen sprake van euthanasie? Het verlossende spuitje werd toegediend door Menno's broer Wim, de inmiddels overleden vader van co-regisseur Krijn ter Braak. Die heeft de zelfgekozen dood van zijn oom en de rol van zijn vader nooit volledig begrepen. In dit egodocument met historische reikwijdte interviewt Krijn ter Braak tijdgenoten en betrokkenen, waaronder journalisten Henk Hofland en Michaël Zeeman en schrijvers Adriaan Morriën en Han Voskuil, en bespreekt hij voor het eerst de zelfmoord met zijn moeder. Door de historische gebeurtenissen in scène te zetten, met acteur Peer Mascini als Menno ter Braak, hoopt hij tot de diepere waarheid door te dringen. Daarbij speelt hij zelf de rol van zijn vader.

Titel: Het tweede gezicht
Jaar: 2003
Duur : 1 uur, 16 minuten
Categorie: Lange Documentaire
Competities: Jaaroverzicht, Gouden Kalf Competitie
Editie: NFF 2003

NFF Archief

Informatie over deze film, televisie- of interactieve productie bevindt zich in het NFF Archief. In het NFF Archief staat informatie over producties die in de afgelopen festivaledities vertoond zijn. Het NFF beschikt niet over dit materiaal, daarover kun je contact opnemen met de producent, distributeur of omroep. Oudere films zijn soms ook terug te vinden bij Eye Filmmuseum of bij het Nederlands Instituut voor Beeld & Geluid.