Verpleegster op terminale afdeling lijkt alleen een intieme relatie met de dood te hebben. Een even eenzame buurman wakkert een heftig seksueel verlangen aan in dit ontregelende drama van Gouden Kalfwinnaar Urszula Antoniak.
Net als Urszula Antoniaks debuut Nothing Personal is Code Blue een film over het thema eenzaamheid, maar ditmaal is de verlossing ver te zoeken in de ontregelende verfilming van het Poolse korte verhaal Woods. De verpleegster Marion, van middelbare leeftijd, leeft in een sociaal isolement. Haar enige menselijk contact is met de terminale patiënten op de afdeling waar ze werkt. Soms versnelt ze het sterfproces op eigen houtje. Marions privéleven is even leeg en kaal als haar appartement. Ze ontwikkelt een heftige seksuele obsessie voor haar overbuurman, die ze volgt en begluurt. Wanneer het uiteindelijk tot een fysieke confrontatie komt, leidt dat tot een ontluisterende climax in dit nihilistisch drama dat raakvlakken vertoont met het oeuvre van Michael Haneke. Antoniak heeft de intentie het publiek ongemakkelijk te maken, en doet dat in deze film ook met een grauw kleurpalet en kille, symmetrische shots.
Credits
Regie
Producent
Coproducent
Uitvoerend Producent
Scenario
Camera
Production Design
Set geluid
Geluidsnabewerking
Sound Design
Gouden Kalf winnaar
Beste Camera (2011)
Jasper Wolf (NSC)
Beste Geluid (2011)
Jan Schermer
Gouden Kalf nominaties
Beste Montage (2011)
Nathalie Alonso Casale
NFF Archief
Informatie over deze film, televisie- of interactieve productie bevindt zich in het NFF Archief. In het NFF Archief staat informatie over producties die in de afgelopen festivaledities vertoond zijn. Het NFF beschikt niet over dit materiaal, daarover kun je contact opnemen met de producent, distributeur of omroep. Oudere films zijn soms ook terug te vinden bij Eye Filmmuseum of bij het Nederlands Instituut voor Beeld & Geluid.
Bekijk trailer
Stills
