Laat papa maar even met rust

De twaalfjarige Melvin beschouwt zijn tweede vader Hans als zijn echte vader, ofschoon ze vrijwel nooit samen iets leuks ondernemen. Daarvoor voelt Hans, die lijdt aan een persoonlijkheidsstoornis, zich te vaak 'klote' of heeft hij last van een 'onwel gevoel'. Het gaat zo ver dat hij zich al ergert aan het goede humeur van zijn eigen stiefzoon. Volgens zijn echtgenote, Melvins moeder, ligt de oorzaak van die allesverlammende neerslachtigheid in een gebrekkig relativeringsvermogen. Voor het registrerende oog van de camera is Hans in elk geval nauwelijks in beweging te krijgen, behalve voor een biertje of een sigaretje of een vermoeide zucht of een langgerekte kreun. Deze documentaire volgt het kleine gezin gedurende anderhalf jaar, waarbij vooral de vader-zoonrelatie wordt ontleed. Het is schrijnend hoe de vader alle aandacht opeist, terwijl de zoon zijn emoties achter een masker van vrolijkheid verbergt. Het is de vraag in hoeverre dat zijn weerslag krijgt op de opgroeiende Melvin.