Jouw vloer is mijn hemel

Aan de hand van fotografische beelden van ramen en fragmenten van anonieme stemmen wordt in deze documentaire een verhaal verteld over contact maken met de mensen om je heen. Kijkend naar allerlei ramen en hun bewoners word je een stille voorbijganger in de levens die je langs ziet komen. De observerende en zoekende houding van de camera wordt gesteund door saxofoonmuziek als die van een straatmuzikant, die je aan de hand meeneemt tijdens het dwalen door straten, buurten en wijken. Waar we bij de één buiten worden gehouden door dichte gordijnen, kijken we bij de ander ineens naar binnen tijdens het avondeten. Ramen wisselen elkaar af en er ontstaat een mozaïekvertelling over buren, het gevoel van verbinding, empathie en het alledaagse leven, waarin we elkaar wellicht wat vaker zouden kunnen opzoeken. Want wat gebeurt er als we wél die eerste stap naar elkaar toe zetten, ook als we niets met elkaar gemeen hebben behalve het feit dat we in hetzelfde gebouw of dezelfde straat wonen?