Jaap Hillenius, poging om dichterbij te komen

Hij was altijd bezig het absolute schilderij te maken, vertelt een van Jaap Hillenius' zoons over zijn vader. De in 1999 bij een auto-ongeluk omgekomen schilder bouwde, wars van conventies en trends, gestaag aan een eigenzinnig oeuvre, onvermoeibaar op zoek naar de ultieme schoonheid. In zijn dagelijkse leven deed hij dat ook; de kunstenaar versleet een stoet vriendinnen, hoewel hij in zekere zin trouw bleef aan zowel zijn vrouw als aan zijn enige muze. Tijd om een echte vader te zijn had hij niet. 'Met mijn vader in de trein met een Nuts', is de mooiste jeugdherinnering die zijn zoons aan hem hebben. Kees Hin probeert dichterbij de complexe mens Hillenius te komen, die zichzelf een diep melancholische ziel toedichtte, gelijk de door hem diep bewonderde schrijver Marcel Proust. In drie naast elkaar op het scherm spelende films, waarvan er beurtelings een op de voorgrond verschijnt, wordt via interviews - met onder andere zijn vrouw, zijn muze en zijn zoons - en archiefbeelden meer duidelijk over zijn dagelijkse (gevoels)leven, zijn werk en zijn ideeënwereld.