Poëtisch docudrama over gezelschap op Perzisch tapijt in de achtertuin van een Nederlands rijtjeshuis. Ze zijn niet compleet, maar gevoelsmatig komen ze dicht bij de afwezige, in een land ver weg.
Poëtisch docudrama begint met een abstract beeld, roodachtig van kleur, alsof we door een microscoop kijken. Als de camera uitzoomt, blijkt het om een detail van een Perzisch tapijt te gaan. Het tapijt ligt in de achtertuin van een Nederlands rijtjeshuis. Op het tapijt zitten wat mensen van verschillende leeftijd en liggen wat spulletjes met verschillende functies. Van bovenaf is haarscherp een koffiekopje te zien. Een vrouw bestudeert het residu in het kopje en zegt: 'Ik zie een oude man. Hij zit te denken, hij is heel verdrietig, hij is ziek. Daarom maakt hij zich zorgen.' Even later hangt opa aan de mobiele telefoon. Het is zijn laatste wens de aanwezigen op het tapijt te zien. Een synthesizer zet melancholieke tonen in, die al gauw omslaan in vrolijke deunen. Het gezelschap begint te dansen. Omwonenden doen hun raam dicht of juist open. Dan bedaart het gezelschap, dat in een fotoalbum gaat bladeren. Via een crane-shot wordt het tapijt met opzittenden steeds kleiner. Dan draait de camera weg, over de daken van de rijtjeshuizen, gericht op de verte.
Credits
Regie
Producent
Uitvoerend Producent
Camera
Set geluid
Productiebedrijf
Volya Films
NFF Archief
Informatie over deze film, televisie- of interactieve productie bevindt zich in het NFF Archief. In het NFF Archief staat informatie over producties die in de afgelopen festivaledities vertoond zijn. Het NFF beschikt niet over dit materiaal, daarover kun je contact opnemen met de producent, distributeur of omroep. Oudere films zijn soms ook terug te vinden bij Eye Filmmuseum of bij het Nederlands Instituut voor Beeld & Geluid.