De afvalligen

Op een straathoek in de stad ligt rondom twee vuilcontainers een hoop gedumpt afval. Een oud matras begint verdrietig te spreken: ‘Ze zeggen dat ik vies ben...’ De gebroken spiegel, het weggegooide schilderij en andere soortgenoten biechten de trieste redenen op waarom zij letterlijk aan de kant zijn gezet. Dan wordt een krant opgepikt door de wind en in de spotlight van een lantaarnpaal lijkt hij te dansen. Het andere afval leert zichzelf daardoor in een positief licht te zien en barst in deze stop-motion in zang en dans uit.