Met ons alles goed

In de jaren dat Rien Kuyck met haar man Gerhard en haar kinderen in Batavia verblijft (1924-1930), schrijft ze haar ouders meer dan driehonderd brieven. Ze zijn bewaard gebleven, net als het filmmateriaal dat het gezin gedurende die periode schoot. De beelden zijn van uitzonderlijke kwaliteit en leveren in combinatie met de brieven een persoonlijke inzage in het koloniale leven van die tijd. Met dezelfde toewijding waarmee Rien brieven schrijft, filmt Gerhard alles wat er om hun heen gebeurt. In eerste instantie gezinstaferelen, maar niet veel later gaat hij 'zich speciaal toeleggen op het maken van typisch Indische opnamen'. Uit de brieven en films tekenen zich naast de dagelijkse bekommering om de kinderen of de bediening, grotere, universelere thema's af: het gevoel van vreemdeling zijn, de opkomst van nieuwe communicatietechnieken en, ten slotte, de emancipatie van de Indische bevolking. 'Vroeger zou een inlander er toch niet aan denken een Hollandse aan te spreken,' concludeert Rien in een van haar laatste brieven, vlak voor het vertrek terug naar Nederland.