Water Children

Wanneer de Nederlands-Japanse pianiste Tomoko Mukaiyama een kunstwerk rondom haar vruchtbaarheid ontwikkelt, besluit de documentairemaakster Alonia van der Horst haar te volgen naar Japan, waar de installatie wordt getoond. Het is een kathedraalachtige ruimte die gevormd wordt door 12.000 witte jurken en een kern met menstruatiebloed geverfde stof. Mukaiyama: ‘Niemand praat ooit over “het bloed tussen je benen”, maar ik vind het een prachtig iets’, legt ze haar fascinatie uit. De bezoekers dwalen er als in een ritueel rond, gevolgd door de camera. De anders zo gesloten Japanners spreken openlijk over ‘maanbloed’, vruchtbaarheid en seksualiteit. Een man, die de installatie geweldig vindt, noemt het ‘een requiem van het fenomeen van het wegspoelen van een leven dat het in zich had om geboren te worden.’ Aan de hand van de gesprekken, verandert het zwaartepunt in de film naar rituelen en het verlies van leven. Universele thema’s die ook heel persoonlijk blijken, voor de pianiste en Van der Horst zelf. Met op de achtergrond de prachtige Goldbergvariaties van Bach, uitgevoerd door Mukaiyama.