Weemoedig portret van een armlastig psychiatrisch ziekenhuis in Georgië, waar de zeventig patiënten hun uitzichtloze dagen in ledigheid slijten.
Ooit huisden in het Alexander Kajaia Mental Hospital in het Georgische Surami zevenhonderd patiënten uit alle windstreken van de Sovjet-Unie. Vijftien jaar na de onafhankelijkheid van Georgië telt het psychiatrische ziekenhuis nog dertig mannelijke en veertig vrouwelijke bewoners. Het is armoe troef: het pleister valt van de muren, het eten is schaars en de luis is een lastige vijand. Maar bovenal heerst er de ledigheid op het uitgestrekte terrein. Men heeft niets te doen; de mannen en vrouwen hangen, liggen, staan of zitten doelloos buiten of binnen.
De camera komt overal, registreert in iedere kamer en onder elke boom het loze bestaan achter slot en tralies, maar vangt ook de persoonlijkheden van de bewoners, die niet allemaal het gevoel voor realiteit kwijt zijn. Soms declameren ze prachtige gedichten, of heffen een melancholisch lied aan. 'Ontploffende medicijnen, verstopt in jam van zoete mandarijnen', fluistert een man door de tralies. Zo'n moment laat regisseur Harrie Timmermans niet lopen in zijn weemoedig stemmende documentaire.
Credits
Regie
Producent
Camera
Set geluid
Sound Design
Montage
Productiebedrijf
Egmond Film and Television
Omroep
Evangelische Omroep (EO)
NFF Archief
Informatie over deze film, televisie- of interactieve productie bevindt zich in het NFF Archief. In het NFF Archief staat informatie over producties die in de afgelopen festivaledities vertoond zijn. Het NFF beschikt niet over dit materiaal, daarover kun je contact opnemen met de producent, distributeur of omroep. Oudere films zijn soms ook terug te vinden bij Eye Filmmuseum of bij het Nederlands Instituut voor Beeld & Geluid.
Stills
