Nadat Isis Cabolet was afgestudeerd aan de toneelacademie merkte ze dat ze de rollen die ze moest spelen vaak niet echt geloofwaardig vond omdat er vaak een soort “perfecte” vrouw moest worden neergezet, dus besloot ze om zelf te beginnen met films schrijven. Met haar eerste film Kutleven die werd genomineerd voor de NFF debuutcompetitie, was de NFF-Talentdag voor Isis als beginnend filmmaker een dag die veel deuren opende.
Kutleven vertelt het verhaal van dertiger Madelief die tijdens haar quarter-life crisis besluit haar leven om te gooien. Ze maakt haar relatie uit, neemt ontslag en gaat op wereldreis. Wanneer ze terug komt ziet ze haar kat, dood, in het kiepraam hangen en zakt de moed om op reis te gaan haar weer in de schoenen. Het is een film die de grappige en zielige kant van het leven combineert en laat zien hoe mensen met problemen kunnen omgaan. De manier hoe Madelief met haar problemen omgaat is overigens gebaseerd op hoe de filmaker dit zelf doet, namelijk totaal niks meer willen doen en hopen dat een probleem verdwijnt door te ontkennen dat het bestaat. Isis vond het belangrijk dat in haar film een eerlijk, vrouwelijk hoofdpersonage zou worden vertolkt. Ze wilde de hoofdpersoon niet mooier maken dan realistisch zou zijn in de situatie van de film.
‘Vrouwen dienen in films heel vaak als een soort versiering en dat wilde ik gewoon écht niet.’
Uiteindelijk gaat het voor Isis om de emotie van de hoofdpersonages. Natuurlijk wordt er wel nagedacht over hoe iemand eruitziet, maar ze wil zich verzetten tegen het idee dat vrouwen áltijd knap zouden moeten zijn en Isis heeft dan ook behoefte aan een beeld van vrouwen die juist niet perfect zijn.
Voor dit nieuwe beeld van vrouwen in films zal Isis in de toekomst strijden. Verder is ze momenteel bezig met het schrijven voor een speelfilm en hoopt ze naast schrijven in de toekomst zelf nog meer films te maken.
Ervaringen NFF-Talentdag
Voor Isis waren de NFF Talent Feedback Sessies erg nuttig om te zien wat er overeind bleef staan van haar filmplan als deze door anderen werd gelezen. Keuzes die voor de filmmaker heel logisch lijken, snapt een ander bijvoorbeeld weer niet. Door de feedbacksessies heeft ze een goed beeld gekregen van hoe anderen het filmplan interpreteren en daardoor weet ze nu beter wat er wel en niet werkt. Daarnaast heeft ze door de feedbacksessies ook allemaal professionals ontmoet en inhoudelijk gesproken die ze voorheen alleen van naam kende.
‘Het is zo fijn dat je dit soort ontmoetingsmomenten hebt, het ontwikkelen van een filmplan kan best wel een eenzaam proces zijn, dus dan is het fijn als je met anderen hierover kan praten.’
Naast de feedbacksessies nam Isis ook deel aan Script & Score, een samenwerking tussen het NFF en Buma: Music in Motion. Script & Score, vond Isis een hele bijzondere ervaring, zoiets had ze nog nooit meegemaakt. Componist Ishar Bakthali was vooral bezig geweest met de twee verschillende perspectieven die Isis’ filmplan - hetzelfde filmplan als waarmee zij was geselecteerd voor de feedbacksessies - bevat. Dit vond de filmmaker heel tof, met name omdat ze dit zelf nooit had kunnen bedenken. Componist Wouter van den Boogaard was meer ingegaan op de sfeer van het filmplan. Omdat ze zoveel te bespreken hadden, was er bijna te weinig tijd om alle muziek van Wouter te beluisteren, maar hij heeft nog een aantal stukken opgestuurd en dat ze hierna nog contact hebben is al afgesproken.
‘Ik vind het echt heel tof van het NFF dat ze dit soort initiatieven opzetten, aan deze ontmoetingen hebben beginnende filmmakers echt heel veel.’
Tekst: Valerie Hoffmann.
