In 2016 studeerde Angelo Raaijmakers af van AKV|St. Joost met zijn persoonlijke film Droefgeest. Hij was klaar om de wereld in te gaan als kersverse filmmaker, maar het liep niet zoals verwacht.
Even vreesde hij voor een impasse, maar toen werd zijn nieuwe filmplan geselecteerd voor de NFF Talent Feedback Sessies en niet lang daarna kreeg hij een telefoontje van Vincent Boy Kars: of hij een pornofilm wilde maken. Na even twijfelen zag hij een kans om zichzelf opnieuw op de kaart te zetten als filmmaker.
Toen Angelo werd gevraagd voor Vieze Film (VPRO) wist hij een ding zeker: hij wilde geen platte porno maken, dus geen pure vleeshumping. Zijn ambitie was om iets te zeggen over het genre zelf en de vraag te stellen hoe je als man met vrouwen omgaat. Mannelijkheid is voor Angelo een terugkerend thema in zijn werk. Ook in zijn nieuwe film, Ik Adonis, die inmiddels in post-productie is, staat dit thema centraal. ‘Waar ik mannelijkheid in Vieze Film onderzocht door de rol van de man binnen seks te bevragen, onderzoek ik mannelijkheid in Ik, Adonis meer door de vraag wat spiermassa bijdraagt aan het gevoel en het beeld van man zijn.’ Net als in zijn afstudeerfilm, die ging over de depressie van zijn vader, putte Angelo ook in Ik, Adonis uit eigen ervaring. ‘Rond mijn tienerjaren ging ik steeds vaker naar de sportschool en er was zelfs een periode dat ik om het halfuur mijn eigen spiegelbeeld bekeek. Als ik het gevoel had dat mijn T-shirt bij m’n armen iets minder strak zat dan de dag ervoor, dan had ik zo een rotdag.’ Dit werd de aanleiding tot de film.
Angelo schreef het op in een filmplan en diende het in voor de Talent Feedback Sessies. Hij werd geselecteerd en besprak zijn plan aan tafel met diverse ervaren junior-producenten, regisseurs en scenaristen. ‘Als net afgestudeerde maker is het echt een ding om een producent te mailen met een plan. Je kent elkaar niet en je voelt echt een drempel. Ik was heel erg op zoek naar een manier om met mensen uit het veld in contact te komen en voor mij waren de Talent Feedback Sessies hier perfect voor. Ik kon met andere makers sparren over mijn plan en had daarna een ingang om producenten te mailen.’
Als Angelo jonge makers een advies zou mogen geven zou hij hen aanraden het geloof in jezelf als maker niet te verliezen. ‘Als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan.’
Tekst: Gwyneth Sleutel
"Mijn afstudeerfilm werd niet geselecteerd voor het NFF en viel buiten de prijzen."
Even vreesde hij voor een impasse, maar toen werd zijn nieuwe filmplan geselecteerd voor de NFF Talent Feedback Sessies en niet lang daarna kreeg hij een telefoontje van Vincent Boy Kars: of hij een pornofilm wilde maken. Na even twijfelen zag hij een kans om zichzelf opnieuw op de kaart te zetten als filmmaker.
Toen Angelo werd gevraagd voor Vieze Film (VPRO) wist hij een ding zeker: hij wilde geen platte porno maken, dus geen pure vleeshumping. Zijn ambitie was om iets te zeggen over het genre zelf en de vraag te stellen hoe je als man met vrouwen omgaat. Mannelijkheid is voor Angelo een terugkerend thema in zijn werk. Ook in zijn nieuwe film, Ik Adonis, die inmiddels in post-productie is, staat dit thema centraal. ‘Waar ik mannelijkheid in Vieze Film onderzocht door de rol van de man binnen seks te bevragen, onderzoek ik mannelijkheid in Ik, Adonis meer door de vraag wat spiermassa bijdraagt aan het gevoel en het beeld van man zijn.’ Net als in zijn afstudeerfilm, die ging over de depressie van zijn vader, putte Angelo ook in Ik, Adonis uit eigen ervaring. ‘Rond mijn tienerjaren ging ik steeds vaker naar de sportschool en er was zelfs een periode dat ik om het halfuur mijn eigen spiegelbeeld bekeek. Als ik het gevoel had dat mijn T-shirt bij m’n armen iets minder strak zat dan de dag ervoor, dan had ik zo een rotdag.’ Dit werd de aanleiding tot de film.
"Op een gegeven moment besefte ik dat het een obsessie was geworden en tegelijkertijd dacht ik: ‘shit, dit is echt interessant voor een film."
Angelo schreef het op in een filmplan en diende het in voor de Talent Feedback Sessies. Hij werd geselecteerd en besprak zijn plan aan tafel met diverse ervaren junior-producenten, regisseurs en scenaristen. ‘Als net afgestudeerde maker is het echt een ding om een producent te mailen met een plan. Je kent elkaar niet en je voelt echt een drempel. Ik was heel erg op zoek naar een manier om met mensen uit het veld in contact te komen en voor mij waren de Talent Feedback Sessies hier perfect voor. Ik kon met andere makers sparren over mijn plan en had daarna een ingang om producenten te mailen.’
Als Angelo jonge makers een advies zou mogen geven zou hij hen aanraden het geloof in jezelf als maker niet te verliezen. ‘Als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan.’
Tekst: Gwyneth Sleutel
