Ga naar inhoud
Hoe zag het leven eruit van Indonesische kindermeisjes die voor Nederlandse gezinnen in Nederlands-Indië werkten? De regisseur schiep het personage Alima aan de hand van honderden archiefbeelden en vele verhalen van 'baboes'.
Alima werkte als kinderoppas in Nederlands-Indië: als baboe. Haar verhaal, gebaseerd op de ervaringen en herinneringen van veel Indonesische kindermeisjes, speelt zich af tegen de achtergrond van de Tweede Wereldoorlog en de onafhankelijkheidsstrijd. Alima vlucht voor een gedwongen huwelijk en komt voor een Nederlands gezin te werken. Door al haar nieuwe indrukken en gedachten kijkt ze kritisch naar de koloniale maatschappij en haar eigen positie daarin. Het verhaal wordt in voice-over door Denise Aznam verteld onder zelden getoonde archiefbeelden.

Titel: Ze noemen me Baboe
Jaar: 2019
Duur : 1 uur, 20 minuten
Categorie: Lange Documentaire
Competities: Gouden Kalf Competitie, Forum van de Regisseurs
Editie: NFF 2020

GeschiedenisPolitiekKristallen FilmGender & identiteitArchiefmateriaalEtniciteitMaatschappij

Gouden Kalf winnaar

Beste Lange Documentaire (2020)
Sandra Beerends
Beste Montage (2020)
Ruben van der Hammen

Gouden Kalf nominaties

Andere prijzen

Kristallen Film (10.000 bezoekers documentaire) (2020)

NFF Archief

Informatie over deze film, televisie- of interactieve productie bevindt zich in het NFF Archief. In het NFF Archief staat informatie over producties die in de afgelopen festivaledities vertoond zijn. Het NFF beschikt niet over dit materiaal, daarover kun je contact opnemen met de producent, distributeur of omroep. Oudere films zijn soms ook terug te vinden bij Eye Filmmuseum of bij het Nederlands Instituut voor Beeld & Geluid.