In het eerste verzorgingshuis voor oudere junks in Rotterdam volgt John Appel de zeven bewoners in hun dagelijkse bestaan.
`There goes my heart', zingt Carlo (65) over zijn in Suriname verloren liefde. Carlo is een van de bewoners van het eerste verzorgingstehuis voor oudere drugsgebruikers, dat in 1999 in Rotterdam werd geopend. John Appel volgde de zeven bewoners in hun dagelijkse bestaan en spreekt met hen over verleden, heden en toekomst. Want ondanks dat ze een thuishaven hebben gevonden, dromen ze zonder uitzondering van een ander bestaan: met een nieuwe liefde, in een eigen huis, of in een ander land waar de zon altijd schijnt. Ze kibbelen met elkaar, delen hun drugs en alcohol, en de zwaarte van het bestaan. Appel filmt indringend dichtbij, maar zonder sentimentaliteit. De ontroering schuilt in de details: de trillende handen van Carlo voor hij zijn drugs rookt, Kitty (Queen van de Binnenweg) in de krullers voor ze haar lief ontmoet, de angstige ogen van Carmel als zij de deur voor de camera sluit.
Credits
Regie
Producent
Scenario
Camera
Set geluid
Sound Design
Montage
Productiebedrijf
VOF Appel & Honigmann
Omroep
VPRO TV
NFF Archief
Informatie over deze film, televisie- of interactieve productie bevindt zich in het NFF Archief. In het NFF Archief staat informatie over producties die in de afgelopen festivaledities vertoond zijn. Het NFF beschikt niet over dit materiaal, daarover kun je contact opnemen met de producent, distributeur of omroep. Oudere films zijn soms ook terug te vinden bij Eye Filmmuseum of bij het Nederlands Instituut voor Beeld & Geluid.