Muziek op de vlucht

In het vluchtelingenkamp van Calais klinkt een heldere mannenstem. Vol weemoed zingt hij: 'Ik ben hier, maar mijn ziel is aan de andere kant van de zee'. Het is een treffende typering van de gemoedstoestand van de duizenden vluchtelingen waarvan velen hier al maanden bivakkeren. In het provisorische tentenkamp heeft de hoop op een beter bestaan plaatsgemaakt voor angst, verdriet en apathie. Wat hen rest is muziek. Uit protest, saamhorigheid of melancholie. De muziek geeft de bewoners van het kamp hun waardigheid terug. Calais krijgt een menselijk gezicht.