Expo | Rory Pilgrim • Solo

Van 2022 tot en met 2027 is het Centraal Museum te gast in Landhuis Oud Amelisweerd. Deze prachtige, historische buitenplaats vormt van de lente tot en met de herfst het decor voor een solotentoonstelling van een gerenommeerde kunstenaar van nu, gevestigd in Nederland. Tijdens NFFx030 zie je daar de kunstenaar Rory Pilgrim voor zijn solotentoonstelling. Speciaal voor deze tentoonstelling selecteerde Pilgrim drie films die hij in de afgelopen vijftien jaar maakte.

In een tijd waarin we technologisch meer verbonden zijn dan ooit, selecteerde Pilgrim met name werken die reageren op een politieke trend van scheiding. Bijvoorbeeld de scheiding door grenzen of de scheiding tussen de stad en het platteland. De tentoonstelling bevat films waarin hen juist zoekt naar verbinding en de dialoog tussen generaties en gemeenschappen.

Sacred Repository N.1: Violently Speaking (2014), 15 min.

In Violently Speaking (2014) onderzoekt Pilgrim de verbindende kracht van het gesproken woord. De film begint in de steengroeven van het eiland Portland, en volgt van daaruit de stenen die gebruikt werden om het hoofdkantoor van de Verenigde Naties in New York te bouwen. De oprichting van de VN na twee wereldoorlogen symboliseert de internationale zoektocht naar een gemeenschappelijke basis. Dan volgen we verschillende groepen mensen: quakers in Utah, New Yorkse transgenderactivisten en Britse tienermeisjes. Zij lijken zich in heel verschillende kringen te bewegen, maar zijn met elkaar verweven door de onzichtbare lijnen van historie en wereldhandel.

The Resounding Bell (2018), 32 min.

Het ‘zevende-generatieprincipe’ in The Resounding Bell is gebaseerd op een oude filosofie van de Haudenosaunee (Six Nations). Het benadrukt de noodzaak van langetermijndenken en duurzaamheid. De film verbeeldt deze levenshouding in zeven afleveringen, waarin de jongere generatie steeds een vraag stelt aan de oudere – onder meer over opgroeien, politiek, technologie en klimaat. De twee groepen vrouwen communiceren via een mobiele telefoon die hun, als een orakel, helpt ideeën uit te wisselen en nader tot elkaar te komen.

Rafts (2022), 1 uur en 7 min.

Wat geeft steun en houdt ons drijvende in tijden van crisis en verandering? In Rafts – gedraaid tijdens de coronapandemie – werkte Pilgrim samen met een liefdadigheidsinstelling genaamd Green Shoes Arts, die creatieve kansen biedt voor mensen met verschillende ervaringen op het gebied van geestelijke gezondheid. In de film staan de stemmen van Hugh, Carina, Katy, Liam, Dee, Eddie, Mark en Butterfly centraal, die allemaal op hun eigen manier op deze vraag reageren. Hun antwoorden variëren van creatieve hobby’s tot tuinieren. Rafts is opgebouwd als oratorium: een muzikale compositie die een verhaal vertelt in zang, instrument en gesproken tekst. In zeven delen verkent Pilgrim de impact van de pandemie en de manier waarop mensen zich vastklampten aan hun persoonlijke reddingsboot.

Rafts laat zien dat zo’n boot verschillende vormen kan aannemen. De reddingsboten in de film hebben vaak een relatie met de natuur: zo vertellen diverse personen over een favoriete boom. Ook op Landgoed Oud Amelisweerd staan karakteristieke, eeuwenoude eiken die veel bezoek krijgen. Ondanks doorlopende protesten worden ze nog steeds met kap bedreigd, vanwege de uitbreiding van de snelweg A27. Pilgrim verwoordt in Rafts waarom het behoud van zulke bomen zo belangrijk is.