Op vrije voeten

In Nederland zijn er veel verschillende manieren om je detentie uit te zitten. Zo zit Willy, een tweeëntwintigjarige kampbewoner, in een halfopen inrichting in Zutphen. Zijn straf verdiende hij met inbraken ('maar nooit in een woning, zoiets doe je gewoon niet') en diefstal. Tijdens de opnamen ontsnapt Willy terwijl hij aan het werk is in het plantsoen van het politiebureau. Na tien dagen wordt hij weer van zijn bed gelicht en komt hij in een gesloten gevangenis. 'Nu weet ik tenminste waar ik aan toe ben', vindt Willy opgewekt. Drie maanden voor zijn vrijlating neemt hij echter weer de benen - wat onder andere een interview op een parkeerplaats met de voortvluchtige oplevert. Een heel ander geval is Joey, een vierenveertigjarige ex-marinier met een drank- en drugsprobleem. Hij zit voor poging tot moord ('Ik herinner me er niets van') en heeft, na een periode in de gevangenis van Scheveningen, een plek gevonden bij Exodus, waar hij wordt geholpen bij een overgang naar de samenleving, iets waar hij niet al te zeer naar uitziet. De film laat zien hoe de gedetineerden proberen om te gaan met het vooruitzicht van vrijheid. Beide gedetineerden spreken zeer openhartig en het lukte de filmmakers goed om anders stevig gesloten deuren voor de camera open te krijgen.