Ga naar inhoud
Documentaire waarin een Somalische vluchtelinge gevolgd wordt van haar verblijf in een traumakliniek voor vluchtelingen tot de hereniging met drie van haar, door het Rode Kruis opgepoorde, kinderen.
Regisseur Eveline van Dijck maakte kennis met de Somalische vluchtelinge Khadra, toen die verbleef in De Vonk, een traumakliniek voor vluchtelingen. Khadra is wanhopig van verdriet, ze kan niet meer slapen. Eens de gelukkige vrouw van een rijke reder en moeder van vijf kinderen; nu een verstotene, wiens man, oudste zoon, moeder, twee zussen, twee broers en zeven neven en nichten zijn vermoord. Ze leeft in onzekerheid over het lot van haar andere vier kinderen. Van Dijck blijft in de jaren na de kliniek contact houden met de Somalische en blijft haar in die periode filmen en interviewen. Eind 2002 krijgt Khadra vlak achter elkaar te horen dat ze een verblijfsvergunning voor onbepaalde tijd krijgt in Nederland én dat het Rode Kruis drie kinderen heeft opgespoord. Ze verblijven in een vluchtelingenkamp in Noord-Kenia. De documentaire schetst het verhaal van de langdurige, bureaucratische herenigingsprocedure en eindigt - na de hereniging - met de woorden: `Wordt vervolgd.'

Credits

Producent
Amnesty International
Omroep
HUMAN
Distributie
HUMAN

Titel: Het zijn écht mijn kinderen
Jaar: 2004
Duur : 52 minuten
Categorie: Korte Documentaire
Competities: Hoofdprogramma, Panorama
Editie: NFF 2004

NFF Archief

Informatie over deze film, televisie- of interactieve productie bevindt zich in het NFF Archief. In het NFF Archief staat informatie over producties die in de afgelopen festivaledities vertoond zijn. Het NFF beschikt niet over dit materiaal, daarover kun je contact opnemen met de producent, distributeur of omroep. Oudere films zijn soms ook terug te vinden bij Eye Filmmuseum of bij het Nederlands Instituut voor Beeld & Geluid.

Stills

Still