Ga naar inhoud
Speelfilmdebuut waarin hoofdpersoon Armin obsessief op zoek gaat naar de echte vader van zijn zoon, aangezien hij onvruchtbaar blijkt te zijn. Heden en verleden worden afgewisseld om de potentiële vader te achterhalen.
Een op de tien kinderen is niet van de veronderstelde vader. Dit en meer feiten over sperma en de evolutietheorie vormen de rode draad van Treurniets speelfilmdebuut, naar de gelijknamige roman van Karel Glastra van Loon. Als zijn zoon Bo veertien jaar is krijgt hoofdpersoon Armin (Peter Paul Muller) van de huisarts te horen dat hij niet de biologische vader kan zijn. Hij is namelijk onvruchtbaar. Bo's moeder Monika (Carice van Houten) kan haar overspel niet meer ophelderen omdat zij al negen jaar dood is. Heen en weer springend tussen heden en verleden toont de film Armins obsessieve zoektocht naar de potentiële vader van Bo. In zijn herinneringen, de flashbacks, laat hij de verdachte mannen één voor één bij Monika's graf verschijnen, om ze vervolgens in het heden op te sporen. Ondertussen zet het geschade vertrouwen de relatie met zijn huidige vriendin Ellen, ooit Monika's hartsvriendin, onder grote druk. Bekroond met een Gouden Film en de Vakprijs Geluid.

Titel: De passievrucht
Jaar: 2003
Duur : 1 uur, 46 minuten
Categorie: Speelfilm
Competities: NFF op TV
Editie: NFF 2006

Gouden Kalf winnaar

Beste Geluid (2004)
Georges Bossaers

Gouden Kalf nominaties

Beste Lange Speelfilm (2004)
Monique van Welzen
Beste Lange Speelfilm (2004)
Anton Scholten
Beste Actrice (2004)
Halina Reijn
Beste Lange Speelfilm (2004)
José van Doorn

Andere prijzen

Gouden Film (100.000 bezoekers speelfilm) (2004)

NFF Archief

Informatie over deze film, televisie- of interactieve productie bevindt zich in het NFF Archief. In het NFF Archief staat informatie over producties die in de afgelopen festivaledities vertoond zijn. Het NFF beschikt niet over dit materiaal, daarover kun je contact opnemen met de producent, distributeur of omroep. Oudere films zijn soms ook terug te vinden bij Eye Filmmuseum of bij het Nederlands Instituut voor Beeld & Geluid.

Stills

Still
Still
Still
Still
Still
Still
Still
Still
Still